Το δέντρο που έδινε

συγγραφέας, εικονογράφος : Silverstein Sel

Μια φορά και έναν καιρό ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα αγόρι. Και το αγόρι όμως αγαπούσε τη μηλιά. Οι δυο τους έπαιζαν μαζί: η μηλιά διασκέδαζε το αγόρι με τα φύλλα και τους καρπούς της κι εκείνο της έδινε την αγάπη του. Όμως το αγόρι άρχισε σιγά-σιγά να μεγαλώνει και να μην θέλει πια να παίζει με τη μηλιά. Μεγάλος άνδρας πια, όσα τον ενδιέφεραν ήταν υλικά αγαθά. Η μηλιά όμως συνέχισε να δίνει όχι μόνο την αγάπη της πια αλλά τα φύλλα, τους καρπούς της και τα κλαδιά της ώσπου έμεινε ένα κούτσουρο μονάχο...

Αγάπησα αυτό το βιβλίο από τη στιγμή που το διάβασα στο βιβλιοπωλείο. Με συγκίνησε ο λιτός του τρόπος που όμως αποδίδει με τόση μαεστρία και ειλικρίνεια την ιστορία. Είναι μια ιστορία για την φιλία, την αγάπη και τη γενναιοδωρία που μερικές φορές δεν περιμένουν ανταλλάγματα. Το βιβλίο έχει ελάχιστα λόγια. Μόνο σε κάποιες σελίδες αυτά πληθαίνουν, όταν το αγόρι έχει πια μεγαλώσει και ζητά απ' τη μηλιά. Ο αφηγητής καταφέρνει να δείξει τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο παιδί που παίζει και εκφράζεται με τις κινήσεις και τη σιωπή του και στον ενήλικα που μιλά συνεχώς, που έχει ξεχάσει τι είναι παιχνίδι, που γερνάει από τις έγνοιες.